Rozważania na I Sobotę miesiąca – 6 I 2024 r.

 Pierwsza Sobota stycznia 2024r. (06.01.2024)

Propozycja medytacji i rozważań do tajemnic różańcowych.

Bądź pozdrowiony, Panie Jezu, ukryty w Najświętszym Sakramencie. Bądź pozdrowiona Maryjo, Matko Boża, Święta Boża Rodzicielko! Oto jesteśmy, aby wypełnić Twoją prośbę

 z Objawień Fatimskich. Pomódlmy się modlitwą  Anioła z Fatimy:

O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, Tobie nie ufają i Ciebie nie miłują.

Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca, i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

Dziś w pierwszą sobotę piątego z kolei miesiąca we wspólnej modlitwie wynagradzajmy naszej ukochanej Matce za bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach i za wszystkie grzechy, które ranią Jej Niepokalane Serce. Postawy raniące serce Maryi nie ustają w dzisiejszym świecie, lecz przybierają coraz to nowe formy. W Polsce również mamy niepokojące przykłady znieważania Maryi w Jej wizerunkach. Tym gorliwiej podejmijmy rozważanie tajemnic różańcowych i spełnianie aktów wynagrodzenia.  W intencji zadośćuczynienia, dzisiaj  chcemy towarzyszyć Maryi rozważając tajemnicę radosną: Narodzenia Pana Jezusa.

Z Ewangelii według św. Łukasza: „Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie” (Łk 2,6-7).

Z Maryją wpatrujmy się w Jezusa, którego Ona owija w pieluszki i kładzie w żłóbku. Ona uczy nas kochać Go całym sercem, służyć Mu z miłością i zawierzyć się Mu całkowicie. Niech nasza modlitwa płynie z serca, pełnego wdzięczności i pragnącego wynagradzać za grzechy.

Z Ewangelii według św. Jana: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało” (J 1, 1-4).

Wierzymy, że Dziecię leżące w żłóbku, to prawdziwy Syn Boży. On jest odwiecznym Słowem Ojca. Przez Nie wszystko się stało. On jest Początkiem i Końcem. On jest naszym Życiem. 

Z Ewangelii według św. Łukasza: „W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan»” (Łk 2,8-11).

Przyjmujemy z wiarą orędzie, ogłoszone przez aniołów, że narodził się nam Zbawiciel. Na Niego czekała ludzkość. On jest nadzieją wszystkich grzeszników. Niech radość wypełni nasze serca.

Z Ewangelii według św. Łukasza: „Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie” (Łk 2,15-16).

Rozważając ubóstwo Chrystusa narodzonego w stajence i leżącego w żłobie, módlmy się za tych, którzy dziś nie mają dachu nad głową i pracy, którym brak środków do życia i pokoju serca. Niech umocni ich łaska naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, a nasze serca niech się staną bardziej wrażliwe na potrzeby drugiego człowieka.

Dziś przeżywamy uroczystość Objawienia Pańskiego.  Poznajemy Jezusa jako światłość świata. Maryja wspiera nas w pełnym wiary spojrzeniu na Jej Syna. Ona ma szczególny udział w objawieniu Jezusa ludziom.

Z Ewangelii według św. Mateusza: „A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.”(Mt 2,9-11)

Gdy do Betlejem przybyli mędrcy ze Wschodu, zobaczyli nie tylko Dziecię Jezus, lecz także Jego Matkę. To Ona ukazuje im Jezusa. On jest w Jej ramionach. Jest Jej Synem, a równocześnie Panem nieba i ziemi. Z woli Bożej uczestniczy Ona w objawianiu się Jezusa ludziom. Kościół nazwie Ją Królową Apostołów. Od Niej uczymy się apostolstwa. Mamy jak Ona przyjąć Jezusa otwartym sercem i mamy ukazywać Go zarówno tym, którzy są blisko, jak pasterze, jak też tym, którzy przyszli z daleka, jak Mędrcy. Mamy też iść do tych, którzy nie znają Jezusa lub odeszli od Niego.

Panie Jezu Chryste, Tobie oddali pokłon Mędrcy ze Wschodu. Złożyli Ci w ofierze złoto, kadzidło i mirrę. My dziś klękamy przed Tobą ofiarując Ci wiarę, nadzieję i miłość. Twa Najświętsza Matka, która ukazała Cię przybyłym z daleka Mędrcom, dziś pomaga nam uznać w Tobie Pana i Stwórcę, Boga i Zbawiciela. Pomaga nam głęboko wierzyć w Twoją obecność w Najświętszym Sakramencie i podejmować akty wynagrodzenia za niewdzięczność i bluźnierstwa, którymi jesteś obrażany i które ranią także Jej Niepokalane Serce. Ona wzywa nas do przyjmowania w tej intencji Komunii Świętej i uczy pełnego otwarcia serca dla Ciebie.

Źródło: http://zr.diecezja.pl/pierwsza-sobota/

Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

O Serce Niepokalane! W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcam życie moje i całą działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko!

O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. Amen.

Modlitwa przed Różańcem

Królowo Różańca Świętego. Oto klękamy do modlitwy, by w pierwszą sobotę odmówić różaniec, o który prosiłaś. Chcemy przez niego zadośćuczynić za grzechy swoje, naszych bliskich, naszej Ojczyzny i całego świata. Pragniemy modlić się szczególnie za tych, którzy najdalej odeszli od Boga i najbardziej potrzebują Jego miłosierdzia. Wspomóż nas, abyśmy pamiętali o tej intencji wyznaczonej przez Ciebie. Pomóż nam wynagradzać naszym różańcem cierpienia Twego Niepokalanego Serca i Najświętszego Serca Jezusowego.

Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie NMP

«Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według Twego słowa!»” Łk 1, 38

 Niepokalana Maryjo, ucz nas wiary, że dla Boga nie ma nic niemożliwego.

Tajemnica druga: Nawiedzenie św. Elżbiety

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.»”Łk 1, 42

Matko Boża, ucz nas, że Bóg każdego z nas posyła, abyśmy szli i służyli tym, których stawia na naszej drodze.

Tajemnica trzecia: Narodzenie Pana Jezusa

«Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.» Łk 2,6-7

Matko Boża, ucz nas czcić Jezusa w żłóbku i adorować w Najświętszym Sakramencie.

Tajemnica czwarta: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

„A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.” Łk 2,35

Niepokalana Maryjo, pomagaj nam, ufać Bogu do końca i we wszystkim.

Tajemnica piąta: Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

«Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz on im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Łk 2,48-49 Matko Boża, módl się za nas, abyśmy nigdy nie odłączyli się od Jezusa przez nasz grzech.