Rozważania na I sobotę miesiąca – 3.06.2023

Bądź pozdrowiony, Panie Jezu, ukryty w Najświętszym Sakramencie. Bądź pozdrowiona Matko Boża Rodzicielko,  Pani i Królowo nasza! Oto jesteśmy, aby wypełnić Twoją prośbę z Objawień Fatimskich. Pomódlmy się modlitwą  Anioła z Fatimy:

O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, Tobie nie ufają i Ciebie nie miłują.

Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca, i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

Dziś w pierwszą sobotę trzeciego z kolei miesiąca we wspólnej modlitwie chcemy wynagradzać naszej ukochanej Matce za obelgi przeciwko Jej Bożemu Macierzyństwu. Panie Jezu, dziękujemy Ci za Maryję, Twoją i naszą Matkę. Dziękujemy za Jej nieustanną obecność pośród nas i Jej matczyną opiekę.

W intencji zadośćuczynienia dzisiaj  chcemy towarzyszyć Maryi rozważając tajemnicę ustanowienia Eucharystii.

Panie Jezu, uwielbiamy Cię i dziękujemy Ci za niezliczone dary, których nam udzielasz. Dzisiaj dziękujemy przede wszystkim za dar Komunii Świętej. Jesteś obecny w tej monstrancji, ale także w sercach, które przyjęły Cię podczas Eucharystii. Choć podtrzymujesz swoją Istotą wszelkie stworzenie, w sposób sakramentalny jednoczysz się tylko z człowiekiem. Codziennie, z miłości do nas, godzisz się na nieskończone uniżenie, zstępując na ołtarz i przyjmując postać chleba. Maryja, najdoskonalej zjednoczona z Tobą, rozumie ból Twego Serca, gdy ukochane dzieci, poprzez grzech ciężki, tracą życie nadprzyrodzone duszy i pogrążają się w śmierci. Współcierpiąc z Tobą prosi o przyjęcie Komunii Świętej z intencją wynagradzającą, jako jeden z warunków wypełnienia nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca.

Chcemy więc dziś rozważać to niezwykłe misterium Komunii Świętej, w którym Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek w sposób sakramentalny jednoczy się z nami, choć jesteśmy słabi i grzeszni. Naszą przewodniczką w tej medytacji jest Maryja. Ona bowiem nieustannie rozważała w sercu tajemnice Syna i była z Nim najściślej zjednoczona. Między Nimi istniała prawdziwa komunia miłości. Maryja chce do tej komunii z Jezusem prowadzić wszystkie swoje dzieci. Kierujemy więc nasze myśli ku różańcowej tajemnicy ustanowienia Eucharystii.

W Wielki Czwartek, w Wieczerniku, Jezus gromadzi przy sobie najbliższych uczniów, daje im przykład miłosierdzia umywając nogi, tłumaczy ich misję w świecie zapowiadając co nastąpi, poleca w modlitwie Ojcu losy tworzącego się Kościoła, a w końcu daje siebie samego pod postaciami chleba i wina, jako pokarm życia wiecznego.

Święty Mateusz, obecny przy Ostatniej Wieczerzy, tak opisuje to wydarzenie: „A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów»” (Mt 26, 26-28).

Kościół nieustannie rozważa misterium, jakie dokonało się w Wieczerniku w Wielki Czwartek wieczorem. Sobór Watykański II uczy, że Ofiara eucharystyczna jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”. „W Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe dobro duchowe Kościoła, to znaczy sam Chrystus, nasza Pascha i Chleb żywy, który przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i ożywiające Ciało daje życie ludziom”. Życiodajnym Ciałem Pana karmili się chrześcijanie wszystkich wieków. Umacniali się nim również Polacy walczący o niepodległość Ojczyzny.

Dziś pomyślmy o tym, że w Komunii Świętej jednoczymy się z Tym, który jest cichy i pokornego serca i który obdarza ludzi prawdziwą wolnością. On jest najbardziej wolnym człowiekiem, także wtedy, gdy Jego ręce i nogi zostają związane i przybite do krzyża. Słowo „wolność” wypełnia On słowem „miłość”. Jest wolny, by kochać. Nic nie jest w stanie ograniczyć Jego miłości. Nic Go nie powstrzyma w oddaniu siebie człowiekowi. Przyjmie biczowanie i cierniem koronowanie, weźmie krzyż i odda życie, pozostanie z Kościołem po wszystkie dni, przez wszystkie dni aż do skończenia świata.

Pozostając w cichej modlitwie i adoracji rozważajmy te wielkie tajemnice wiary. Pamiętajmy o obecności Maryi, naszej najlepszej Matki. Ona wyprosiła nam łaskę Komunii Świętej, Ona też wyprasza nam łaskę adoracji. Trwajmy więc z Nią przy Jezusie, adorując Go z miłością i całkowitym oddaniem.

Matka Boża prosi nas o wynagradzanie za niewdzięczności i bluźnierstwa, którymi jest obrażana. Wzywa do przyjmowania w tej intencji Komunii Świętej i umacnia naszą wiarę w Twoją obecność Panie Jezu w Sakramencie Eucharystii.

Źródło: https://zr.diecezja.pl/                                                                                      

Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

O Serce Niepokalane! W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcam życie moje i całą działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko!

O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. Amen.

Modlitwa przed Różańcem

Królowo Różańca Świętego. Oto klękamy do modlitwy, by w pierwszą sobotę odmówić różaniec, o który prosiłaś. Chcemy przez niego zadośćuczynić za grzechy swoje, naszych bliskich, naszej Ojczyzny i całego świata. Pragniemy modlić się szczególnie za tych, którzy najdalej odeszli od Boga i najbardziej potrzebują Jego miłosierdzia. Wspomóż nas, abyśmy pamiętali o tej intencji wyznaczonej przez Ciebie. Pomóż nam wynagradzać naszym różańcem cierpienia Twego Niepokalanego Serca i Najświętszego Serca Jezusowego.

Tajemnica pierwsza: Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

„To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mk 1, 11)                                                     Matko, Boża Rodzicielko, wlej w nasze serca pewność, że jesteśmy kochani przez Boga.

Tajemnica druga: Objawienie w Kanie Galilejskiej

„Zróbcie wszystko cokolwiek wam mój Syn powie” (J 2,5).

Maryjo, Matko Boża, bądź zawsze blisko nas i zanoś wszystkie nasze braki, cierpienia i smutki do Twojego Syna.

Tajemnica trzecia: Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

„I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu” (Mt 4,23).

Matko, Boża Rodzicielko, oręduj za nami grzesznikami.

Tajemnica czwarta: Przemienienie na górze Tabor

„To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!” (Łk 9,35).

Matko Boża, naucz nas słuchać Jezusa i kroczyć Jego drogami.

Tajemnica piąta: Ustanowienie Eucharystii

«Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje…Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów»” (Mt 26, 26-28).

Maryjo, Matko Boża, uproś nam miłość do Eucharystii.